Het sportcomplex is ontworpen en gebouwd rondom de ideale wielerpiste, die de huidige wereldrecords moet doen sneuvelen. De basis is de wielerpiste in het Zwitserse Grenchen (ook van de hand van Velo Track) waarbij de aangepaste bochten ervoor moeten zorgen dat er nog hogere snelheden gehaald kunnen worden.
Op basis van het BIM-model van de wielerpiste werd het volledige sportcomplex met alle bijhorende faciliteiten ontworpen. Het gebouw heeft een totale oppervlakte van 15.000 m² en bestaat uit 3 schillen. De ovale hoofdschil bevat de houten wielerpiste met een tribune met 1.000 vaste zitjes en plaats voor mobiele tribunes voor nog eens 1.000 toeschouwers, 4 sportvelden op het middenplein (voor volleybal, basketbal, zaalvoetbal en badminton), vergaderzalen, een inspanningslab, een ruimte voor fietslockers en fietsverhuur, een fietsherstelplaats en de nodige kleedkamers en sanitaire ruimtes. In een tweede gebouwschil is er plaats voor horeca en een fitnesscentrum en de derde uitbouw bevat een gymhal, een zone voor dopingcontrole en een nieuw medisch centrum voor het aanpalende Circuit Zolder.
Om het sportcomplex op anderhalf jaar tijd te kunnen bouwen, werd in het ontwerp gekozen voor een hoofdstructuur in prefab beton, gevels in houtskeletbouw en een stalen dakstructuur met steeldeck.
De montage van de stalen dakspanten van 78 m vormde één van de grote uitdagingen in het project. Omwille van hun lengte werden ze in 3 delen aangeleverd en dat gebeurde steeds ’s nachts met uitzonderlijk vervoer. De volgende dag werden deze 3 delen dan met behulp van 1 van de 2 torenkranen en 2 mobiele kranen in de lucht tot 1 spant gemonteerd.
De eyecatcher van het sportcomplex is natuurlijk de houten wielerpiste van 250 m (UCI klasse 1). Na de plaatsing van de onderconstructie, die bestaat uit houten spanten om de 70 cm, werden de balkjes van het rijvlak één voor één met de hand genageld. Deze balkjes zijn gemaakt van Fins sparrenhout. Dat zou aanvankelijk uit Siberië komen, maar door de boycot van Rusland als gevolg van de oorlog in Oekraïne werd noodgedwongen overgestapt naar Scandinavisch hout.